Fright Night

Υπόθεση :  Ο Charley Brewster (Anton Yelchin) είναι ένας κλασσικός έφηβος που μένει σε κάτι προάστια έξω από την έρημο του Las Vegas. Στο διπλανό σπίτι έχει μετακομίσει ο Jerry (Colin Farrell) και έχει τα παράθυρα του σπιτιού βαμμένα με μαύρο χρώμα, κάτι το οποίο βάζει σε υποψίες τον φίλο του Charley, Ed. Οι υποψίες του Ed, ότι ο Jerry είναι βρικόλακας, αποδεικνύονται σωστές, αλλά είναι πια αργά για αυτόν, έτσι ο Charley θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον βρικόλακα γείτονα του, με την βοήθεια ενός αυτοαποκαλούμενου δολοφόνου βρικολάκων και σόουμαν, του Las Vegas, Peter Vincent (David Tennant).

                     

Με μια κουβέντα :  Αυτό ακριβώς, δεν περίμενα να δω θρίλερ και αποδείχτηκα σωστός.

Γενικά : Η ταινία μας για σήμερα είναι ουσιαστικά ένα ριμέικ του ¨Fright Night¨ του 1985. Σε ενημερώνω από τώρα ότι δεν είδα την ταινία του 85’ και έτσι δεν μπορώ αν εκφέρω γνώμη για το πόσο όμοιες είναι οι δυο ταινίες. Το μόνο που εύχομαι είναι τουλάχιστον η πρώτη να ήταν πιο τρομακτική από την νέα version της. Κακά τα ψέματα καλέ μου φίλε, η ταινία δεν ήταν καλή και όχι επειδή περνώ την ξινή μου φάση και δεν μου αρέσει τίποτα, αλλά γιατί όσο αντικειμενικά και αν το δούμε, το έργο μας υστερεί σε πολλά. Καταρχήν φτιάχνεις μια ταινία με βρικόλακες και έρχομαι και σε ρωτώ: «Δεν πήξαμε με τα βαμπίρια;». Από το 2006 (πάνω κάτω) που έγινε το μεγάλο μπαμ με τους βρικόλακες, δεν έχουμε σταματήσει να βλέπουμε ταινίες και σειρές που να ασχολούνται με τις διατροφικές συνήθειες και τις ερωτικές περιπτύξεις, αυτών των πλασμάτων. Λοιπόν, ακούστε με, πλησιάζει 2013 και επειδή ο κόσμος θα καταστραφεί (ΧΑ!) δεν έχουμε χρόνο για άλλες δρακουλίστικες ταινίες, καθώς έχει εξαντληθεί κάθε ιδέα, με αποτέλεσμα να ριμεικάρουμε ταινίες του 80, για τέτοια κατάντια σου μιλάω! Τέλος πάντων, πέρα από τους βαρετούς πλέον βρικόλακες, η ταινία δεν έχει το απαιτούμενο νεύρο και τσίτωμα που χρειάζεται μια ταινία τρόμου για να σε κάνει να μην μπορείς να την ξεχάσεις. Εγώ, όχι ότι δεν νοιώθω, αλλά δεν τρόμαξα καθόλου, άντε μια φορά και αυτό το λέω χαριστικά. Από εκεί και ύστερα πέφτουμε στο ξαναζεσταμένο φαγητό, με ένα σενάριο που θα μπορούσα να το είχα γράψει εγώ (με ή χωρίς ορθογραφικά δεν έχει σημασία), γεμάτο με τις χιλιάδες κλισέ ατάκες περί βαμπιριών, με τους γνωστούς τρόπους εξολόθρευσης τους, με το nerd τύπο που σώζει την γειτονιά και φυσικά κερδίζει την γκόμενα, με τον αντιήρωα που στην μέση του έργου λακίζει αλλά μετά σώζει την μέρα και πίρι, πίρι, πίρι, πίρι, γράφτηκε η ταινία. Η σκηνοθεσία της ήταν αδιάφορη, αν και βοήθησε σε δυο (!) ολόκληρα πλάνα ο Steven Spielberg, που αν δεν το διάβαζα στο internet δεν θα το καταλάβαινα. Τα υποκριτικά ταλέντα που πέρασαν από την οθόνη του laptop μου ήταν πολλά, με πρώτο και μεγαλύτερο τον Colin Farrell που φυσικά και δεν έπαιξε καλά, αλλά έμενα μου άρεσε (μια σχέση του τύπου: ¨σιχαίνομαι που μου αρέσει¨). Ακόμη έχουμε τον  πιτσιρικά Anton Yelchin που δεν κάνει καριέρα με αυτό το όνομα και αυτή την φάτσα σε νεανική ταινία, την Toni Collette ως υστερική γλάστρα, την Imogen Poots ως γλάστρα σκέτο και φυσικά τον David Tennant τον γνωστό μας Doctor Who, που κακά τα ψέματα ήταν αξιοπρεπέστατος. Κλείνοντας η ταινία είναι καλή για μικρότερες ηλικίες, αυτό νομίζω το καταλαβαίνεις από την υπόθεση, όσο  για σένα φίλε μου, που σταμάτησες να βγάζεις σπυράκια στο κούτελο, η ταινία θα σε κουράσει με την προβλεψιμότητα της και θα σε ξενερώσει με τα κλισέ της.

Η Ατάκα : Jerry: «Τι νόμιζες Charley, ότι απλά θα έμπαινες εδώ με το μικρό σου τόξο και θα σκότωνες 400 χρονιά επιβίωσης; Όχι δεν νομίζω, ούτε καν.»

Ποιον θα έπαιζα :  Κανέναν.

Αγαπημένη σκηνή :  Δεν έχω.    

Χειρότερη σκηνή : Όταν ο Ed έσκασε μύτη στο ξενοδοχείο ως βρικόλακας πια… τι γελοιότητα.

Δες την :  Γιατί είσαι φαν των βαμπιριών.

Μην την δεις :  Αν βαρέθηκες τις ταινίες με τους βρικόλακες.

Με ποιον να την δεις :  Με τον 17χρονο ξάδελφο σου.

Μην την δεις με :  Με τους φίλους σου, αν και εφόσον είστε λίγο πιο μεστωμένοι εγκεφαλικά.