Les Chansons d'Amour

Υπόθεση :  Η Julie (Ludivine Sagnier) και ο Ismaël (Louis Garrel) έχουν μια ελεύθερη σχέση και αυτό δικαιολογεί απόλυτα την δηκτικότητα τους ως προς την Alice, μια συνεργάτιδα του Ismaël που είναι το αποδεκτό τρίτο πρόσωπο της σχέσης. Οι τρεις τους περπατούν τους δρόμους του Παρισιού, γλεντάνε, τραγουδάνε, διαβάζουν και κοιμούνται μαζί. Μερικές φορές δεν τους ενδιαφέρει αυτή η περίεργη σχέση, άλλες πάλι ζηλεύουν και το δείχνουν, όλα όμως αλλάζουν όταν αναπάντεχα η Julie πεθαίνει αφήνοντας την οικογένεια της, τον Ismaël και την Alice να αντιμετωπίσουν τον αναπάντεχο γεγονός προσπαθώντας ο καθένας με τον δικό του τρόπο.

Με μια κουβέντα :  Στους δυο τρίτος χωρεί;

Γενικά : Το τρέιλερ της ταινίας το συνάντησα εντελώς τυχαία και μπορώ να πω ότι κόλλησα με τα όσα έβλεπα. Φυσικά δεν αναφέρομαι στα πλάνα του Παρισιού που έδιναν και έπαιρναν, ούτε στo ménage-a-trois των πρωταγωνιστών, αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι τα τραγούδια. Έβλεπα λοιπόν τους ηθοποιούς να τραγουδάνε και να περιπατάνε σαν να μην συμβαίνει τίποτα, σαν να μιλούσαν κανονικά μεταξύ τους, άσε δε που η Γαλλική γλώσσα από μόνη της έκανε τα τραγούδια πιο ερωτικά, ακόμα και εκείνα που δεν ήταν καν. Ναι, προφανώς και μιλώ για ένα μιούζικαλ αλλά όχι σαν το Mouline Rouge με τα πασίγνωστα τραγούδια, τα κουστούμια και την λάμψη, όχι καμία σχέση, εδώ τα τραγούδια ξεκινάνε σε ανύποπτο χρόνο και είναι αυτά που θέλει ο καθένας να πει απλά αντί να τα πει τα τραγουδάει. Αυτό που προσπαθώ να πω τόση ώρα και δεν το καταφέρνω είναι πως τα τραγούδια είναι πιο άμεσα και η ταινία σαν μιούζικαλ δεν έχει τα ανάλαφρα κλισέ των μιούζικαλ. Αν ακόμα δεν έχεις πειστεί (επειδή δεν σου αρέσουν τα μιούζικαλ, σαν την συνάδελφο Αναστασία) σκέψου πως εφόσον δεν γνωρίζεις την γλώσσα (σαν και μένα) μπορείς να φανταστείς ότι θέλεις για την ουσία του κομματιού, για παράδειγμα το σαν ερωτική εξομολόγηση "Si tard" δεν λέει τίποτα το ερωτικό αλλά παρόλα αυτά εγώ το ακούω και λιώνω! Από την άλλη το παιχνιδιάρικο "Je n'aime que toi" σε κάνει να νομίζεις ότι οι πρωταγωνιστές περνάνε μια όμορφη μέρα την Γαλλική εξοχή, αλλά για την ακρίβεια βάζει τους κεντρικούς ήρωες να βρίζονται γιατί ο ένας ζηλεύει τον άλλον! Λοιπόν ας γίνω λιγάκι σκληρός, η ταινία δεν λέει και πολλά πράγματα, κυρίως το ερωτικό τρίγωνο δεν είναι και τόσο ¨καυτό¨ αυτό που βλέπουμε στο έργο είναι πως δέχεται και ξεπερνιέται ένας θάνατος από τα άτομα που μένουν πίσω, άλλοι μπλέκονται σε διαφορές ερωτικές περιπέτειες για να ξεχάσουν, άλλοι κλαίνε και τους παίρνει από κάτω, άλλοι μπερδεύονται ακόμα περισσότερο και πάει λέγοντας. Το έργο λοιπόν δεν θα σε κάνει να αναπτερωθείς συναισθητικά, τα τραγούδια του όμως θα το κάνουν, έμενα αυτό μου έμεινε βλέποντας το, τα τραγούδια ασχέτως αν δεν είχα ιδέα για το τι λέγανε. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους έχουμε την Ludivine Sagnier που αν και εμφανίστηκε λίγο ήταν αρκετά καλή, ο Louis Garrel σαν πρωταγωνιστής με εκνεύρισε γιατί ήταν πραγματικά σε όλα τα πλάνα και χωνόταν στα περισσότερα τραγούδια, ενώ η Chiara Mastroianni (κόρη της Catherine Deneuve και του Marcello Mastroianni) και μόνο που τραγουδά το "Au parc" και στο τέλος κοιτά την κάμερα με βουρκωμένα μάτια απλά σε κάνει κομμάτια. Όπως κατάλαβες έχω ανάμεικτα συναισθήματα για το έργο, και όπως είπα δεν τρελάθηκα με την ιστορία αλλά με τα τραγούδια του, δες το και πες μου.

Η Ατάκα : Ismaël: «Αγάπα με λιγότερο αλλά αγάπα με για πολύ καιρό».

Ποιον θα έπαιζα :  Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να μπλέξω σε μια τέτοια κατάσταση.

Αγαπημένη σκηνή :  Μου άρεσε η σκηνή όπου ο Ismaël και ο Erwann μιλώντας στο τηλέφωνο τραγουδάμε το "La Distance" αλλά κακά τα ψέματα δεν μπορώ να ξεχάσω το βλέμμα της Mastroianni που ανέφερα πιο πάνω.

Χειρότερη σκηνή : Δεν έχω.

Δες την :  Γιατί ιντριγκαριζέσαι από τα ερωτικά τρίγωνα και το τρέιλερ του έργου σου φάνηκε ενδιαφέρον.

Μην την δεις :  Γιατί η ταινία είναι πολύ μοντέρνα ως προς τις ανθρώπινες σχέσης. Σουηδία έγινε η Γαλλία.

Με ποιον να την δεις :  Μόνος.

Μην την δεις με :  Την σχέση σου, θα νομίζει ότι θέλεις να κάνετε τρίο.