Fear and Loathing in Las Vegas (1998)

Πρωταγωνιστούν: Johnny Depp, Benicio Del Toro

Σκηνοθεσία: Terry Gilliam

Εναλλακτικός Τίτλος: "ΠΑΡΑΝΟΙΑΑΑΑΑΑ!!!!!"

Υπόθεση: Ο Raoul Duke είναι ένας καταστραμένος από τα ναρκωτικά δημοσιογράφος που πηγαίνει στο Λας Βέγκας για να γράψει ένα άρθρο για έναν αγώνα ταχύτητας που διεξάγεται εκεί. Μαζί του είναι και ο μεγαλόσωμος και ψυχεδελικός φίλος του-δικηγόρος, ο Dr. Gonzo, επίσης καμένος από τα πολλά ναρκωτικά. Βέβαια, στην πορεία, το ταξίδι τους στην αμαρτωλή αυτή πόλη εξελίσσεται σε μία αναζήτηση του Αμερικανικού Ονείρου, μέσα όμως από μια σειρά από παρανοϊκές σκηνές, γεμάτες από κάθε λογής ναρκωτικών και παραισθησιογόνων, δημιουργώντας έναν σουρεαλιστικό και αλλόκοτο κόσμο, γεμάτο από περίεργες και παραμορφωμένες εικόνες, όπως μόνο όσοι βρίσκονται υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, μπορούν να δουν και να βιώσουν...

Για πες, για πες: Υποσημείωση: αν θέλετε να δείτε αυτήν την ταινία, σας συμβουλεύω να έχετε πάρει πρώτα κάποιο ναρκωτικό, να 'χετε μαστουρώσει λιγάκι, γιατί διαφορετικά δεν θα μπορέσετε με την ΚΑΜΙΑ να καταλάβετε τι στον κόρακα γίνεται σ'αυτήν την ταινία και στο καμένο μυαλό των πρωταγωνιστών!!! Όχι, δεν θέλω να παρεξηγηθώ και να σας κάνω να στραφείτε προς τα ναρκωτικά, αλλά μόνο γι'αυτή την ταινία, καλό θα ήταν να πάρετε κάτι αλλιώς δεν θα την παλέψετε και πολύ! Δηλ. εγώ που την είδα νηφάλια...πελάγωσα από ένα σημείο και μετά από την τόση παράνοια που παρακολουθούσα! Και νιώθω τύψεις, διότι γι'αυτό τον λόγο, (ότι δηλ. δεν την έβλεπα μαστουρωμένη) δεν μπόρεσα να πιάσω το βαθύτερο νόημα της ταινίας, αφού στην ουσία παρακολουθούμε το μυαλό και τις σκέψεις, δύο ανθρώπων που είναι συνέχεια...μα ΣΥΝΕΧΕΙΑ όμως... μαστουρωμένοι...που έχουν πάρει ότι...μα ΟΤΙ ναρκωτικό μπορείς να φανταστείς και που υπάρχει στον πλανήτη και παρακολουθούμε πως βλέπουν τον κόσμο τέτοιου είδους άνθρωποι, μέσα από τις παραισθήσεις που βιώνουν από την επήρεια των ναρκωτικών πάνω τους! Μα δεν μπορεί να έπαιρναν όλα αυτά τα ναρκωτικά!!! Αφού από την μέση της ταινίας και μετά έλεγα από μέσα μου: "...τώρα θα πεθάνουν...μετά θα πεθάνουν...μα ακόμα δεν πέθαναν με τα τόσα ναρκωτικά που χουν πάρει;". Σε τέτοια φάση κυμαίνεται όλη η ταινία, στην αρχή προσπαθείς να καταλάβεις το νόημα της ταινίας αλλά σύντομα καταλαβαίνεις ότι είναι άδικος κόπος να το κάνεις αφού, στην ουσία, δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα αλλά απλά βλέπεις δύο μαστούρια και πως αντιλαμβάνονται τον κόσμο μέσα από την παράνοιά τους! Θα μπορούσες να γελάσεις από την κατάντια τους σε κάποια σημεία αλλά είναι τόσο, μα τόσο κατεστραμμένοι που καταλήγεις να τους λυπάσαι! Από ένα σημείο και μετά απλά επαναλαμβάνονται οι παράλογες σκηνές από την μαστούρα, οπότε και κουράζεσαι και χάνεις λίγο το ενδιαφέρον σου αλλά πραγματικά, δεν μπορώ να σας δώσω μια ξεκάθαρη απάντηση για το αν μου άρεσε ή όχι η ταινία γιατί, από κάποια στιγμή και μετά, μουδιάζει τόσο πολύ ο εγκέφαλός σου από τα παράλογα και σουρεαλιστικά σκηνικά που εξελίσσονται μπροστά στα μάτια σου, που πραγματικά νιώθεις και συ σαν μαστουρωμένος και απλά στέκεσαι μπροστά στην οθόνη σου αποχαυνωμένος και βλέπεις και συ τους ανθρώπους να παραμορφώνονται σε τέρατα και να τρώνε τους διπλανούς τους, τα πρόσωπα των ανθρώπων να αλλοιώνονται και να αλλάζουν συνέχεια σχήματα, οι ταπετσαρίες στους τοίχους και στα πατώματα να ζωντανεύουν και να σε κυνηγάνε κτλ. κτλ. και απλά να μην μπορείς να αντιδράσεις και να σου φαίνονται όλα αυτά φυσιολογικά και λογικά! Και πως να μην σου φαίνονται εξάλλου, αφού συνέχεια παρακολουθείς μόνο τέτοιες σουρεαλιστικές σκηνές που αρχίζεις να πιστεύεις ότι κάπως έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα και να μην σου φαίνονται περίεργα! Τώρα, αν βγάλατε κάποιο νόημα από όλα αυτά που σας είπα, κάντε ότι σας φωτίσει ο Θεός και αν τολμάτε...δείτε την!

Με αρέσει: Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να πω εδώ τώρα! Θα ήθελα να μπορούσα να μαστουρώσω και 'γω κάποια στιγμή τόσο...μα τόοοοοοοοσο πολύ όπως και αυτοί οι δυο αλλά όχι μόνιμα: ΜΟΝΟ μια φορά στη ζωή μου! Πραγματικά, από περιέργεια και μόνο για να δω αν όντως θα την "ακούσω" τόσο πολύ όσο και αυτοί οι δυο και βιώσω όλες αυτές τις σουρεαλιστικές και παράλογες στιγμές που έζησαν αυτοί (χωρίς τους εμετούς και τις τάσεις αυτοκτονίας και δολοφονίας που παρουσίαζαν αυτοί κατά καιρούς όμως...). Επίσης, το soundrack απλά τα σπάει, με ροκ επιτυχίες της εποχής του '70 να σε ταξιδεύουν πίσω στο χρόνο και να σε παρασύρει στην ιδιόμορφη γοητείας της περιόδου εκείνης! p.s: Αυτό το κωμικοτραγικό βάδισμα και το χαρακτηριστικό κούνημα στο χέρι που είχε στους "Πειρατές" ο Johnny, μάλλον από εδώ θα του 'χε μείνει! Δεν εξηγείται αλλιώς!

Δεν με αρέσει: Το τραγικό μαλλί του Johhny φυσικά! Γενικά βασικά, οι κομμώσεις όλων ήταν τραγικές: και του Johnny, και τουBenicio αλλά ακόμη πιο τραγικό αυτό του σούπερμαν-Tobey Maguire που κάνει ένα πέρασμα από την ταινία αλλά αυτή η κόμμωση σου μένει αξέχαστη! Ααα! Επίσης και η μπάκα του Benicio εδώ...εεε...δεν τον κολακεύει και ιδιαίτερα!

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Hunter S. Thompson, ενός εκκεντρικού δημοσιογράφου και συγγραφέα και μάλιστα, φημολογείται ότι ο ρόλος του Duke είναι εμπνευσμένος και βασισμένος στον ίδιο ενώ ο ρόλος του Dr. Gonzo σε έναν φίλο του! Μπράβο βρε! Ωραίες παρέες είχε αυτός! Μάλιστα, το εκπληκτικό κούρεμα στον Johnny το έκανε ο ίδιος όταν μια μέρα που κάθονταν στην κουζίνα του σπιτιού του και συζητούσαν για το ρόλο του, αποφάσισε να τον ξυρίσει ο ίδιος και να του κάνει την χαρακτηριστική φαλάκρα! Άλλος καμένος ήταν κι αυτός!!!