Υπόθεση : Το 1962 στο Χόνγκ Κόνγκ, ο Chow Mo-Wan (Tony Leung) είναι αρχισυντάκτης μιας εφημερίδας που μαζί με την γυναικά του μετακομίζουν σε μια πολυκατοικία. Την ίδια στιγμή η Su Li-zhen (Maggie Cheung), μια όμορφη γραμματέας, που μαζί με τον άντρα της μετακομίζει στην ίδια πολυκατοικία δίπλα στο διαμέρισμα του Chow. Με τους συζύγους τους να λείπουν συχνά, ο Chow και η Li-zhen περνούν χρόνο μαζί και αναπτύσσουν μια φιλική σχέση που βασίζεται στα κοινά τους ενδιαφέροντα. Σύντομα έρχονται αντιμέτωποι με το σεκταριστικό γεγονός πως οι σύζυγοι τους έχουν σχέση. Πληγωμένοι και θυμωμένοι βρίσκουν παρηγοριά στην αναπτυσσομένη σχέση τους, επιλέγοντας να μην γίνουν και αυτοί σαν τους συζύγους τους.
Με μια κουβέντα : Χαρακτηριστικότατο δείγμα της δουλειάς του Kar Wai Wong.
Γενικά : Μου αρέσουν πολύ οι ταινίες του Kar Wai Wong και ίσως διαφωνήσεις γιατί πολύ συχνά δεν βγάζουν νόημα. Σε αυτό θα συμφωνήσω και εγώ καθώς τα σενάρια του είναι λιγάκι ότι να ναι, αλλά αν προσπεράσεις τον ύφαλο του σεναρίου θα δεις ότι σκηνοθετικά και μονό έχουμε να κάνουμε με αριστούργημα. Πάρε παράδειγμα αυτή την ταινία που βαριόμουν να δω, έχει πανέμορφα αργά πλάνα με την βροχή να πέφτει σε slow motion, μουσική που απλά σε ανατρίχιαζε όταν οι δυο βασικοί ηθοποιοί βρίσκονται μαζί, όμορφο φωτισμό με μπλε και κόκκινο (χαρακτηριστικό του Wong) και μια ενδιαφέρουσα ιδέα όπου τα πρόσωπα των των συζύγων των δυο πρωταγωνιστών δεν εμφανίζονται ποτέ. Η ταινία ήταν υποψήφια για τον χρυσό φοίνικα στο φεστιβάλ των καννών το 2000 και διαπραγματεύεται την φιλική/πλατωνική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στους απατημένους συζύγους δυο ζευγαριών. Απατημένοι και μονοί λοιπόν περνούν τον χρόνο τους κρυφά καθώς στο Χονγκ Κονγκ του 1962 η σχέση ενός άντρα και μια γυναίκας ακόμα και φιλικής ήταν ανίδεη και χυδαία. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντάμε τον γοητευτικότατο Tony Leung που είναι αγαπημένος του σκηνοθέτη και φυσικά είναι εξαιρετικός στην ερμηνεία του. Δίπλα του συναντάμε την ψιλόλιγνη και κομψότατη Maggie Cheung η οποία σε όλη την ταινία φόρεσε 46 φορεματάκια και για να φτιάξει μαλλί και μακιγιάζ χρειαζόταν 5 ώρες! Πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι η συγκεκριμένη ταινία είναι μια ιστορία αγάπης, αν μπεις στην διαδικασία να την δεις με αυτή την προοπτική θα βγεις χαμένος και χαλασμένος. Η σωστή προσέγγιση για να νοιώσεις την δύναμη της ταινία είναι να μπεις στην περίοδο εκείνη και να ζήσεις μια σχέση που δεν μπορεί να ανατηχθεί, ενώ την ίδια ώρα κάθε κίνηση κάθε βλέμα των πρωταγωνιστών υποδηλώνει αγάπη και παντοτινό δόσιμο, χωρίς φυσικά ποτέ να προχώρα το πράγμα στο πονηρό. Κλείνω λέγοντας πως το ¨In The Mood For Love¨ είναι πλέον από τις αγαπημένες μου ταινίες καθώς έχει υπέροχη μουσική, ταλαντούχους ηθοποιούς και αρτιστική σκηνοθεσία που μαγεύει ακόμα και τον πιο δύσπιστο θεατή.
Η Ατάκα : Επιγραφή: «Χαμήλωσε το κεφάλι της για να μπορέσει αυτός να την πλησιάσει, όμως εκείνος δεν μπορούσε, δεν είχε το θάρρος. Έτσι εκείνη απομακρύνθηκε.»
Ποιον θα έπαιζα : Τον κύριο Chow, γιατί είναι αυτό που λέω, κύριος!
Αγαπημένη σκηνή : Οι σκηνές με τα αργά πλάνα και την θεϊκή μουσική, απλά τις λατρέβω.
Χειρότερη σκηνή : Πως ακόμα και στο τέλος περίμενα να γίνει κάτι, αλλά δεν έγινε τίποτα μεταξύ των δυο ηρώων.
Δες την : Για την μουσική, τα αργά πλάνα και γιατί είναι μια νορμάλ και αρκετά κατανοητή ταινία σε σχέση με άλλες του σκηνοθέτη.
Μην την δεις : Αν δεν μπορείς να ακούσεις τα κινέζικα μέσα στα αυτιά σου.
Με ποιον να την δεις : Με την κοπέλα σου.
Μην την δεις με : Με τους φίλους σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου