Υπόθεση : Ο George Monroe (Kevin Kline), είναι ένας άνδρας που βλέπει μέσα σε μια μέρα την ζωή του να αλλάζει. Απολύεται από την αρχιτεκτονική εταιρία που δούλευε για πάνω από 20 χρόνια και σαν να μην έφτανε αυτό μαθαίνει πως πάσχει από μια βαριά μορφή καρκίνου που σίγα σίγα θα του στερήσει την ζωή. 25 χρόνια ζούσε σε ένα αχούρι, σε ένα σπίτι που περισσότερο για παράγκα θα το περνούσες, η πρώην γυναίκα του Robin (Kristin Scott Thomas) τον άφησε πριν 10 χρόνια και πήρε μαζί της τον μικρό τους γιο Sam (Hayden Christensen), ο οποίος μεγαλώνοντας έμπλεξε με πολύ κακές παρέες με αποτέλεσμα να είναι επιθετικός και να έχει μια αντισυμβατική συμπεριφορά. Ο George λίγο πριν φύγει από αυτό τον κόσμο θα προσπαθήσει να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα, να φτιάξει ένα σπίτι από την αρχή και δεν έχει σκοπό να το κάνει μόνος του, θα πάρει μαζί του, τον γιο του για να αναθερμάνουν την σχέση τους και όταν εκείνος φύγει, να του αφήσει το σπίτι, ως το τελευταίο πράγμα που πατέρας και γιος κάνανε μαζί.
Με μια κουβέντα : Όποιος έχει χάσει τον πατέρα του, καταλαβαίνει απόλυτα αυτή την ταινία.
Γενικά : Μια πολύ συγκινητική ταινία, που μιλά για την σχέση πατέρα και γιού, που περνά από διάφορες φάσεις, από την απόλυτη άρνηση και επιθετικότητα, στην καθαρή αγάπη και κατανόηση. Αυτή η ταινία έχει ένα πολύ καλό, είναι πάρα πολύ απλή, δεν έχει καμία φανφάρα που θα εντυπωσιάσει τον θεατή για να κάτσει να την δει, ναι μεν έχει 3 γνωστά ονόματα (Kline, Thomas, Christensen), αλλά μέχρι εκεί. Από εκεί και μετά το μόνο στο οποίο βασίζεται η ταινία είναι στα συναισθήματα που θα σου βγάλει η ιστορία και οι αναμνήσεις που θα σου έρθουν στο μυαλό από τις δικές σου προσωπικές εμπειρίες με τον πατέρα σου. Για να μην την κάψω την ταινία, λέγοντας πως έχει πολύ στενάχωρο τέλος, θα το σώσω λέγοντας πως κατά την διάρκεια της δεν σε αφήνει να σκεφτείς πως θα τελειώσει, έτσι την βλέπεις άνετα και μόνο στο τέλος σου μαυρίζει την ψυχή. Πιστεύω ότι οι ερμηνείες από τους 3 πρωταγωνιστές είναι καταπληκτικές, κυρίως φυσικά του Kevin Kline, που υποδύεται τον άρρωστο πατέρα, που θέλει να κάνει το τελευταίο του όνειρο πραγματικότητα. Κοντά του σε όλο αυτό, ο γιος του Sam, που τον υποδύεται ο νεαρός και ταλαντούχος Hayden Christensen, έναν χρόνο πριν γίνει παγκοσμίως διάσημος με την συμμετοχή του στο Star Wars: Episode II & ΙΙΙ. Και κάπου εκεί σκάει μύτη και η Kristin Scott Thomas που μπορεί να κάνει έναν δεύτερο ρόλο, αλλά παρόλα αυτά η παρουσία της γεμίζει την σκηνή ακόμα και αν έχει να πει μόνο μια λέξη. Το soundtrack της ταινίας έχει ενδιαφέρον γιατί περά από τα ορχηστρικά κομμάτια συναντάς τραγούδια των: Marilyn Manson, Radiohead και των Guster. Κλείνοντας μια βαθειά συναισθηματική ταινία που δεν της δόθηκαν αρκετά εύσημα για την ποιότητα της.
Η Ατάκα : George: «Δεν είναι η πλάτη μου που με σκοτώνει.»
Ποιον θα έπαιζα : Θα είχα τον ρόλο του γιου.
Αγαπημένη σκηνή : Η σκηνή με το ηλιοβασίλεμα, όταν όλη η οικογένεια έχει μαζευτεί να βοηθήσει τον George να τελειώσει το σπίτι.
Χειρότερη σκηνή : Όταν τελεία ο George πεθαίνει, το ξέρεις βεβαία ότι κάτι τέτοιο θα γίνει, αλλά και πάλι έχεις μέσα σου την ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει και ο πατέρας θα σωθεί.
Δες την : Για τις εξαιρετικές ερμηνείες και για την όμορφη ιστορία.
Μην την δεις : Αν δεν αντέχεις της γλυκόπικρες ιστορίες που στο τέλος σε κάνουν να στενοχωριέσαι τόσο πολύ που όλη την άλλη μέρα δεν θες να κάνεις απολύτως τίποτα.
Με ποιον να την δεις : Με τον πατέρα σου.
Μην την δεις με : Με άτομα που συγκινούνται εύκολα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου