Υπόθεση : Μερικά χρόνια αφότου έφυγε από το ορφανοτροφείο η Gabrielle Chanel (Audrey Tautou) δούλευε ως τραγουδίστρια σε ένα bar. Εκεί αποκτά το ψευδώνυμο Coco από ένα τραγούδι που έλεγε κάθε βράδυ με την αδελφή της. Γνωρίζει τον Βαρόνο Balsan, ο οποίος της δίνει πρόσβαση στην αστική κοινωνία της Γαλλίας και μια ευκαιρία να αναπτύξει το ταλέντο της στην κατασκευή καπέλων. Καθώς ο καιρός περνά, ερωτεύεται έναν Άγγλο επιχειρηματία που της προσφέρει ευκαιρίες για να αναδειχτεί. Η ζωή όμως είναι πολύ πιο περίπλοκη από όσο την σχεδιάζουν.
Γενικά : Η ταινία έχει μια παγίδα, που φυσικά και έπεσα μέσα, γιατί δεν είχα μαζί μου το σακίδιο της Ντόρας της εξερευνήτριας. Νομίζεις πως θα δεις μια ταινία βασισμένη στην ζωή της Coco Chanel, με όλη αυτή την λάμψη, το μεγαλείο, τα ρούχα, την κομψότητα, μόνο που δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η ταινία ναι μεν αφηγείται την ζωή της Chanel αλλά πολύ πριν ασχοληθεί με τον χώρο της ραπτικής, δείχνοντας μας τα χρόνια πριν την ανάδειξη της και τους ανθρώπους που καθόρισαν, αν μπορούμε να πούμε κάτι τέτοιο, την μετέπειτα ζωή και καριέρα της. Έμενα η ταινία δεν μου άρεσε ιδιαίτερα, την βρήκα βαρετή, χωρίς ενδιαφέρον για τα όσα διαδραματίζονται, καθώς περίμενα να δω, την ζωή μιας μεγάλης προσωπικότητας, από τα πρώτα της βήματα μέχρι το τέλος της, κάτι σαν το ¨ Ζωή σαν τριαντάφυλλο¨ που παρουσιάζει την ζωή της Edith Piaf. Εδώ έχουμε μόνο την εξιστόρηση μόνο μιας περιόδου της ζωής της Chanel, με μόνο μια αναφορά στο τέλος του έργου, ότι τελικά η Chanel τα κατάφερε και έγινε ο θρύλος που ξέρουμε σήμερα. Μπορώ να πω ότι με εκνεύρισε και ο τρόπος που παρουσιαζόταν αυτή η γυναίκα ως τσαμπουκαλού, σκληρή, αυθάδης, αγενής και άλλα πολλά. Γενικά δεν είμαι ευχαριστημένος με την ταινία και η παρουσία της Tautou δεν έφτιαξε ιδιαίτερα την κατάσταση.
Αγαπημένη σκηνή : Η συζήτηση που κάνει με τον εραστή της (ο οποίος παντρεύεται άλλη) περί γάμου και στο συμπέρασμα που καταλήγει, λέγοντας πως πάντα ήξερε ότι δεν θα παντρευτεί ποτέ της. Προφητικό σχόλιο αν σκεφτείς ότι όντως δεν παντρεύτηκε.
Χειρότερη σκηνή : Πολλές σκηνές που δεν είχαν συνοχή μεταξύ τους και που φυσικά δεν είχαν κανένα νόημα για να γίνουν (η σκηνή που της χαρίζετε ένα μαύρο άλογο).
Δες την : Για να πεις ότι την είδες.
Μην την δεις : Γιατί θες να δεις μια ταινία που να δείχνει, την πορεία ενός ενδιαφέροντος ανθρώπου, με τα καλά και τα κακά που συνάντησε στην ζωή του και όχι μόνο μια χρονική περίοδο, πολύ πριν την ανάδειξη του.
Με ποιον να την δεις : Μόνο με άτομα που θέλουν πολύ να μάθουν για την Chanel και την ζωή της, έστω και ένα μέρος αυτής.
Μην την δεις με : Με παρέα που μαζεύτηκε στο σπίτι σου, για να δει καμία καλή ταινία και εσύ τους έβαλες αυτή… Έχει να πέσει γιουχααααα!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου